fbpx

Loslaten!

Het thema houd mij dagelijks in haar greep. Niet alleen daar ik het in de praktijk vaak benoem in gesprek met ouders, ook door het feit dat ik er zelf mee wordt geconfronteerd door uit huis gaande dochters, het ouder worden van mijn ouders en het laten bloeien en groeien van mezelf en mijn praktijk.

Wanneer ik in gesprek ben met andere ouders blijkt dit een veelvuldig voorkomend en moeilijk thema binnen het helpen opgroeien van hun kinderen. Iedereen weet dat loslaten bij het leven hoort en zoals ik wel vaker zeg: ‘Weten is een ding, doen een ander!’

Sinds de start, nee corrigeer, al ver daarvoor, deal ik iedere dag met durven  loslaten en leren vertrouwen op mijn gemaakte keuzes. Geloof me, voor iemand die perfectionistisch van aard is, geen sinecure! Leren loslaten heeft me echter geen windeieren gelegd en nu weet ik dat loslaten iedere keer opnieuw het begin is van iets nieuws, een groeimoment. Wil dat zeggen dat het nu een fluitje van een cent is voor mij om los te laten? Nee hoor! Je moest eens weten hoe ik al weken zit aan te hikken om dit Blog te schrijven. Gedachten als: ‘Vinden ouders mijn Blog wel interessant? Kunnen ouders iets met de informatie?’ ‘Zal ik wel schrijven, anderen kunnen dat veel beter!’ razen dan door mijn hoofd.

Herkenbaar?

Wanneer ik zou vasthouden(het tegenovergestelde van loslaten) aan deze weinig helpende gedachten zouden jullie nu niet dit Blog kunnen lezen en door los te laten dat mijn Blog perfect(perfectie bestaat niet) moet zijn en dat oefening kunst baart, durf ik mijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen. Niet onbelangrijk om toe te voegen is dat dit Blog mijn hersenspinsels zijn , geschreven vanuit mijn waarheid, zienswijze en overtuiging. Wanneer ik andere ouders  vanuit mijn visie kan inspireren en ondersteunen in hun ouderschap ben ik geslaagd in mijn droom en missie.

Met welke gedachten worstelen ouders wanneer het gaat om het loslaten van hun kind?

  • Kan mijn kind de leerstof wel aan?
  • Heeft mijn kind wel vrienden?
  • Is mijn kind wel gelukkig?
  • Zit mijn kind wel goed in zijn vel?
  • Creëren wij als ouders geen te hoge verwachtingen?
  • Kan mijn kind het wel alleen?
  • Wordt mijn kind niet buitengesloten?
  • Vinden andere mensen mijn kind wel leuk?
  • of…..(met welke gedachte(n) worstel jij?)

Al deze gedachten roepen een gevoel van angst, onzekerheid, stress en bezorgdheid op waardoor we niet in staat zijn te doen wat nodig is om ons kind te helpen groter groeien en leren op eigen benen te staan. Wat ik bedoel?

Hoe kun je loslaten?

Allereerst ben ik er een voorstander van om niet meer te spreken over loslaten(want zeg nu zelf, als ouder  wens je voor altijd verbonden te blijven met je kind, toch?) en spreek ik liever van je kind anders vasthouden. Een van de belangrijkste taken van het ouderschap is om je kind(eren) te leren zelfstandig worden zodat ze op eigen benen verder kunnen. Kinderen leren door te kijken, luisteren, te imiteren en vooral door zelf te proberen. Wij als ouders zijn daarbij een belangrijk rolmodel.

Om te leren je kind anders vast te houden(loslaten) is het belangrijk te ontdekken op welke manier je kijkt, luistert en communiceert met jezelf, je kind en met elkaar.

Hoor jij jezelf zeggen:

  • Wat onaardig van de juf! of
  • Je vriend is gewoon jaloers!
  • Wat een aanstelster zeg, die vriendin van jou!
  • Sla maar terug hoor! Laat je niet doen!
  • Als je zo gek doet vind niemand je leuk!
  • Doe maar zoals mama het zegt dan komt het allemaal goed!
  • of………(Wat hoor jij jezelf zeggen?)

En stel jij vragen als:

  • Ben je bang?
  • Is het niet te moeilijk?
  • Ga je dat wel kunnen?
  • of……..(Wat hoor jij jezelf vragen?)

Het nut van vragen stellen

In principe is er niks verkeerd met deze communicatie en wil je waarschijnlijk je kind helpen, troosten en aanmoedigen. Wat je echter doet is dat je je eigen gevoel en ervaring overbrengt op je kind waardoor situaties groter kunnen worden dan ze in werkelijkheid zijn. De grootste valkuil hierbij is dat je in gesprek gaat vanuit wat jij denkt dat er is gebeurd en je kind zegt wat jij denkt dat goed is om te doen.

Ik vraag dan ook meestal aan ouders en kinderen: ‘Denk je het te weten of weet je het?’ Meestal is het antwoord:’ Ik denk het’ en mijn volgende vraag is dan ook steevast: ‘En wat kun je doen om het zeker te weten?’……………….. ‘Gewoon vragen zeker?’

Zelf heb ik ooit iets geleerd dat mij geholpen heeft om te durven vragen en ik vind het leuk om dit ezelsbruggetje met jullie te delen:

De wet van Sinterklaas!

Wat die wet is? …..Wel, wat je niet vraagt kun je ook niet krijgen!

Wanneer je in een gesprek met je kind eerst vraagt wat er precies is gebeurd, hoe het gebeurde van invloed op je kind was en wat hij vervolgens in die situatie heeft gedaan, ontdek je welke vaardigheden je kind al bezit om zichzelf te kunnen helpen. Door vragen te stellen aan je kind help je je kind zijn eigen oplossingen te ontdekken en ontwikkelt hij meer zelfvertrouwen. Door vragen te stellen ontdek jij wat je kind al kan en wat hij nog mag leren. Op deze manier in gesprek zijn met elkaar helpt jou als ouder anders te kijken en luisteren naar je kind en dit helpt je om vanuit vertrouwen, je kind zijn eigen weg te laten gaan.

Loslaten

Iedere keer opnieuw dat het mij lukt mijn bezorgdheid en angst uit te spreken naar mijn dochters, vertellen mijn dochters me wat ze nodig hebben en wat niet. Zo lukt het ons om vanuit verbinding positief met elkaar in gesprek te blijven en elkaar te zien en horen vanuit wederzijds begrip en respect.

Loslaten lukt mij doordat ik heb begrepen dat mijn manier van kijken en oplossen niet dé manier is en dat eenieder vanuit zijn eigen waarheid kijkt en luistert.

Loslaten gaat niet om goed of fout, gelijk of ongelijk.

Loslaten gaat over ruimte maken voor elkaar en mekaar ontmoeten vanuit respect en begrip.

Loslaten gaat over vertrouwen hebben en fouten mogen maken.

Loslaten is vanuit heel veel liefde je kind zijn eigen weg laten zoeken….

Zelf heb ik mogen leren door vallen en opstaan, vroeger als kind en nu als volwassene nog steeds. Als ik iets heb geleerd in mijn moederschap wat kinderen doet groeien en bloeien dan is dat wel het belang van het doorlopen van hun eigen leerproces, hun eigen weg vol hobbels en hindernissen die ze leren overwinnen met vallen en opstaan! Nu zijn ze in staat om op eigen benen verder te gaan.

Voor mij is dan ook hét keywoord om te leren loslaten vertrouwen!

Wil je leren en ontdekken hoe je anders kunt vasthouden(loslaten)?

Doe dan een Workshop Verbindend Communiceren. In deze workshop leer je hoe je verbindend kan communiceren, wat bijdraagt aan loslaten en groei. Je kunt kiezen uit een offline of online workshop, waarbij de groepsgrote offline maximaal 6 is. Een plek reserveren kun je hier.

Heb je een vraag?

Stel ze hier.

Op jouw Groei & Geluk

kindercoach

 

De oplossingsgerichte kindercoach